Kırklareli’nin Lüleburgaz ilçesinde uzun yıllardır böbrek yetmezliği yaşayan ve son bir yılda diyalize bağlanma durumu ortaya çıkan Gülseren Abanuz’a 35 yıllık hayat arkadaşı Hüseyin Abanuz böbreğini bağışladı. Eşinin böbreğinin uymasıyla Abanuz sağlığına kavuşurken, Hüseyin Abanuz, “Biz 35 yıl önce evlenirken ‘hastalıkta, sağlıkta’ diye birbirimize söz verdik. Can nakli olsa canımı da verirdim” dedi.

Lüleburgaz’da yaşayan 2 çocuk sahibi Gülseren ve Hüseyin Abanuz çiftinin hayatı, yıllar önce annelerinin diyaliz makinesine bağlanmasıyla değişti. Kayınvalidesinin diyaliz hastası olmasının ortaya çıkması sonucu eşi Gülseren Abanuz’a test yaptıran Hüseyin Abanuz, eşinin de böbrek yetmezliği yaşadığını öğrendi. Yıllar boyu sağlıklı bir şekilde yaşayan Gülseren Abanuz’un durumunun ağırlaşması üzerine Hüseyin Abanuz, hayat arkadaşına, “Ben seni diyalize sokmayacağım” diyerek böbreğini bağışlama kararı aldı. Trakya Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde başarılı bir organ nakli geçiren çift, yaşadıkları süreci anlattı.

20 YILLIK MÜCADELE

Böbrek yetmezliğinin genetik olarak annesinden kendine geldiğini ve 20 yıldır bu hastalıkla mücadele ettiğini söyleyen Gülseren Abanuz, “Annemde de olduğu için bende böbrek hastalığı genetikti. Gitmiyorduk doktora. Tedavisi yok diyorlardı. Gençliğimde hiç zorluk çekmedik. Gençliğimiz geçti. Her şeyi yaptık. Ama yaşım ilerledikçe ağrılar şiddetlenmeye başladı. Böbrek yetmezliği sorunum 20 yıldır vardı. Tansiyonum çok yüksekti. Hipertansiyonum vardı. Şimdi ameliyattan sonra geçti. Son 2 yıl çok kötü şeyler yaşadık” diye konuştu.

“DURUMUM AĞIRLAŞMIŞTI”

Nakilden önce durumunun her geçen gün ağırlaştığını söyleyen Abanuz, “22 tansiyonla acile gidiyordum. Böbreğim çalışmadığı için tansiyonumun yükseldiğini öğrendim. Son aylarda sürekli bulantı ve halsizlik yaşıyordum. Çabuk yoruluyordum. Böbrek yetmezliğimde son nokta bir yıl önce oldu. Artık durumum iyice ağırlaşmıştı” dedi.

“DİYALİZE GİRMENİ İSTEMİYORUM”

Abanuz, yaşadığı bütün bu zorlu süreçte eşi Hüseyin Abanuz’un kendini bir an olsun yalnız bırakmadığını söyleyerek, “Şu an çok mutluyum. Eşim bana düşünmeden böbreğini bağışladı. Eşimle herkes gurur duyuyor. Allah ondan razı olsun. Bana, ‘Ben seni diyalize sokmayacağım. Diyalize girmeni istemiyorum’ dedi. Ben de onayladım. Ameliyatta zor anlar geçirdik ama geçti bu da” şeklinde konuştu.

“CAN NAKLİ OLSA CANIMI BİLE VERİRİM”

Hüseyin Abanuz da, 35 yıllık evli olduklarını hatırlatarak, “Biz birbirimize zamanında ‘Ölene kadar birlikte olacağız’ diye söz verdik. 35 yıllık evliyiz. Sözümüzde duruyoruz. Can nakli olsa canımı veririm. Bunu herkese de söylüyorum. Çünkü Allah bir insanı eşinden geride bırakmasın. Bu kapı kapanır. Eşimin benden önce gitmesini istemem. Bırakmam eşimi hiçbir zaman” ifadelerini kullandı.

EŞİNİ “GÜLÜM” DİYE SAYIKLAMIŞ

Eşine “Can nakli olsa canımı bile düşünmeden veririm” diyecek kadar aşık olan Hüseyin Abanuz, hastanede ameliyat sonrası yaşadığı bir anıyı anlattı. Ameliyattan eşinden önce çıktığını söyleyen Abanuz, çocuklarından ve hemşirelerden duyduğu kadarıyla, eşini göremeyince çıldırdığını söyledi. Abanuz, “Eşimi yan yatakta göremeyince çıldırdım. Kalkıp gitmek istedim. En sonunda bana sakinleştirici vermek zorunda kaldılar. O sırada hep ‘Gülüm, gülüm’ diye sayıklamışım. Bir süre sonra ben uyurken eşimi yanıma getirdiler. O an hemşire beni uyandırıp, ‘Bak gülün geldi’ dedi. Hayatımda yaşadığım en büyük mutlulukta canımdan çok sevdiğim hayat arkadaşımı yanımda görmek” diye konuştu.

Yıllardır kan bağışçısı olduğunu ve organlarını çok önceden bağışlama kararı aldığını söyleyen Hüseyin Abanuz, “Ben bütün organlarımı bağışladım. Öldükten sonra organlarım toprak olacağına ihtiyacı olan insanlara can olsun” ifadelerini kullandı.

“RABBİM BİZİ BİRBİRİMİZ İÇİN YARATMIŞ SANKİ”

Eşinin dokularının uymasının bir şans olduğunu söyleyen Gülseren Abanuz da, “İnsana hayat vermek çok güzel bir duygu. Aileden olunca daha da başka. Rabbim bizi birbirimiz için yaratmış sanki. Rabbim sana can verdiyse herkes o canı bağışlamalı. Bu çok değişik bir duygu. Herkes organlarını bağışlasın. Ameliyattan kimse korkmasın. Şimdi kendimi daha dinç ve huzurlu hissediyorum” ifadelerini kullandı.

ÇALIŞMAK İSTİYOR

Öte yandan, Hüseyin Abanuz’un şimdi tek isteği ise bir işe girip çalışmak. Emekli maaşından yaşanan ilaç kesintisi nedeniyle maaşının büyük bölümü eriyen Abanuz, “Gündüzleri çalışıp ailemi rahat ettireceğim bir işte çalışmak istiyorum. Umarım en yakın sürede bir iş kapısı açılır. Emekli de olsam daha çalışabilecek yaştayım” diye konuştu.

(İHA)

Kaynak: İHA